معاون ساخت وتوسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها گفت: هيات داوران پانزدهمين كنفرانس ملي بتن، پل ساراي در مسير ريلي ميانه- اردبيل را به عنوان پل بتني برتر كشور در سال 1402 انتخاب شد و با اهداي لوح و تنديس از تلاش هاي كارفرما، مشاور وپيمانكار پروژه براي خلق اين سازه بتني تقدير به عمل آمد.
به گزارش مديريت ارتباطات و اطلاع رساني شركت مادرتخصصي ساخت وتوسعه زيربناهاي حمل و نقل كشور، عباس خطيبي از برگزاري پانزدهمين كنفرانس ملي بتن و يكمين همايش روز بتن در مركز تحقيقات راه، مسكن و شهرسازي خبر داد و گفت: پل ساراي در راه آهن ميانه-اردبيل با راي هيات داوران به عنوان پروژه بتني برتر سال انتخاب شد.
وي در خصوص ويژگي هاي پل ساراي توضيح داد و اظهار داشت: اين پل در صعب العبور ترين مناطق كوهستاني راه آهن ميانه-اردبيل واقع شده است و يكي از پرچالش ترين ابنيه هاي ريلي كشور محسوب مي شود.
خطيبي ادامه داد: اين پل از نظر ابعاد، دهانه بندي، شرايط خاستگاه از لحاظ توپوگرافي و ژئولوژي، شيوه ساخت عرشه و رعايت اصول زيبايي شناختي سازه اي خاص به حساب مي آيد.
معاون ساخت وتوسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها از اهتمام ويژه در ارتقاي كيفيت بتن اين سازه خبر داد و بيان داشت: تيم كنترل كيفي خاص بتن پل ساراي علاوه بر توليد بتن با مقاومت بالا و به دست آوردن مقاومت سريع متناسب با شيوه اجرا با شناسايي و اعلام پتانسيل واكنش قليايي بالاي مصالح مورد استفاده از بستر رود قزل اوزن نقش كليدي در اصلاح موضوع و چاره انديشي مناسب در بتن هاي مورد مصرف در اين پل و كل محور ميانه-اردبيل ايفا كردند.
خطيبي طراحي عرشه پل با صندوقه هاي بتني پيش تنيده را از نقاط قوت اين پل دانست و گفت: اجراي روش طره متعادل با استفاده از قالب هاي شاريو به صورت درجا در ارتفاع از ويژگي هاي عرشه اين پل محسوب مي شود.
وي در تحليل ساير ويژگي هاي اين پل اظهار داشت: اين پل به طول 556 متر با 9 پايه با ارتفاع متغير تا 53 متر و 10 دهانه با طول متغير تا 95 متر احداث شده است و با توجه به قوس افقي پل در پلان، ارتفاع صندوقه هاي بتني آن از 7 متر بر روي پايه تا 4 متر در وسط دهانه متغير است.
معاون ساخت وتوسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها تكيه بر توان و تخصص داخلي در ساخت اين پل را نقطه عطفي در روش هاي ابداعي ساخت پل ها در راهسازي اعلام كرد و افزود:‌ دو دستگاه تجهيزات قالب شاريو با ظرفيت 250 تن براي اولين بار در كشور توسط مهندسان ايراني با روش مهندسي معكوس از روي نمونه هاي اروپايي ساخته شد و اين اقدام سرآغازي براي بومي سازي اين فناوري براي ساير پروژه هاي راهسازي در كشور شد.