احداث کریدور شرق دریای خزر با پیش بینی جا به جایی بیش از 10 میلیون تن به یکی از مسیر های ترازیت اصلی در منطقه آسیای مرکزی تبدیل خواهد شد و می تواند بخش قابل توجهی از بازار های سه کشور ایران، ترکمنستان و قزاقستان را پوشش داده و سطح مبادلات بین سه کشور و همچنین سایر کشور های سازمان همکاری های اکو را افزایش دهد. هرچند براساس پیش بینی های انجام شده در فاز نخست این پروژه و به معنی دقیق تر در سال اول راه اندازی، این کریدور 3 میلیون تن بار از این مسیر جا به جا خواهد شد، اما رساندن حجم بار عبوری از این خط آهن به 10 میلیون تن تأثیر بسزایی در اقتصاد کشور های ایران، ترکمنستان و قزاقستان خواهد داشت.

این پروژه بیش از آن که برای ایران عواید اقتصادی داشته باشد، برای کشور ترکمنستان که بیش از 700 کیلومتر این کریدور از خاک این کشور عبور می کند، عواید اقتصادی به همراه خواهد داشت. اتصال ایران به کشور ترکنستان و سپس قزاقستان از مسیر ریلی، راه را به بازار های چین، روسیه و حتی اروپا باز خواهد کرد و موجب رونق اقتصادی در منطقه خواهد شد.

علاوه بر اینکه این کریدور با نقش ویژه ترانزیتی تعریف شده خود می تواند نقش مهمی در افزایش درآمد های کشور ها ایفا کند، افزایش و ثبات امنیت در منطقه را نیز در پی خواهد داشت؛ چرا که در سطح کلان و بین الملل این موضوع به اثبات رسیده که هر کشوری برای تسهیل در مسیر ترانزیت کالاهای عبوری از کشور خود مسیر های امن را انتخاب کرده و کریدور ها را در نقاط امن خود مستقر می کند، لذا احداث یک کریدور مشترک میان چند کشور امنیت ملی کشور ها را پایدار تر و با ثبات تر خواهد کرد.

از آن جایی هم که ایران به عنوان یکی از شاهراه های ارتباطی منطقه به حساب می آید و کریدور های مختلفی شمال، جنوب، شرق و غرب کشور را به یکدیگر متصل می کند، لذا امنیت ملی کشور نیز ارتقا یافته و شاهد افزایش ثبات هم در ایران و هم در منطقه خواهیم بود.

بر اساس مطالعات انجام شده، به نظر می رسد به ازای افزایش یک درصدی تولید ناخالص ملی بایستی شبکه حمل و نقل بیش از 2/1 درصد رشد داشته باشد. بنابراین اگر قرار باشد اقتصاد کشور به رشدی بالغ بر 6 درصد برسد نیاز به رشد 2/7 درصدی شبکه حمل و نقل داریم. در نتیجه هرچه شبکه حمل و نقل به خصوص حمل و نقل ریلی را گسترش داده و بتوانیم در جا به جایی بار و مسافر تسهیل ایجاد کنیم، می توانیم درصد تولید ناخالص ملی را نیز افزایش دهیم.

به وضوح مشخص است که تولید بسیاری از صنایع به خصوص فولاد، معادن، نیروگاه ها و ... به حمل و نقل ریلی وابستگی عمیقی دارد، لذا اگر این شبکه به روز نشده و نتواند نیاز های این واحد های تولیدی تأثیر گذار در اقتصاد کشور را برطرف سازد، نمی توان انتظار داشت که تولید ناخالص داخلی رشد داشته باشد. بنابراین برای رشد تولید ناخالص ملی و سپس توسعه اقتصادی کشور نیاز داریم تا شبکه های حمل و نقل کشور را به خصوص در حوزه حمل و نقل ریلی آن گونه که نیاز است، گسترش دهیم.